shkrime për filma, seriale, sport, e filozofi jete
Mbrojtjen për një të ardhme të ndritur kam prit me bo n’vikend, mirëpo po duhet me nis sonte. Një mbrojtje e krejt të këqijave që kanë arrit kulmin mbrëmë, minutat e fundit të cilës i kam zëvendësuar me episodin e fundit të Saturday Night Live e që nuk ka qenë episodi më i mirë i këtij sezoni. Ose veç mua nuk më është dukur ashtu.
Mirëpo, Continue reading
Në fillim pata planifiku me shkru mas çdo ndeshje, ama angazhimet e shumta si gjithmonë m’kanë lanë pa shkru, e në disa raste m’kanë kursy edhe prej kokëdhimbjeve që ka ofru ndeshja me Sampdorinë të cilën e kom kqyr qysh ja bojke gjyshja jem, ‘copa-copa’. Fatkeqësisht i kom pa copat ma t’kqija, prej t’kqijave. Sidomos Zapatën!
Me Romën kemi lujt mirë. Bajagi mirë, Continue reading
Gjë e mirë është që Montella pranoi që duhet të lëvizemi drejt mbrojtjes treshe! Mirëpo ka nevojë për kohë. Koha është e keqe. Ma e keqe se shpresa e cila mund ta çmend njeriun, qysh ka thënë edhe i madhi Morgan Freeman tek ‘The Shawshank Redemption’!
Nëse se keni pa këtë film, atëherë dijeni që jeni njëfarë Riccardo Montolivo në veti nëse krenoheni që keni parë filma!
Koha është e vyeshme edhe disa prej neve kanë çerek shekulli që përjetojnë të diela kësisoj. Thashë, koha është më e keqe se shpresa, ama paramendo ti bashkosh të dyja!!! Pas shumë kohëve ne kemi shpresë që do të jemi ekip i hajrit! E dimë që titulli është çmenduri, e pozita e tretë e katërt kërkon kohë.
Ama njëjtë sikur Sirius Bllek ne e kemi kalu kohën tonë.
Katër viteeeeeee!
Shyqyr Zotit dy prej tyre i ka kalu në spital! Riccardo Montolivo osht muuuuuuttttttt në çdo pjesë në fushë! Edhe si mbledhës topash, apo si stjuardesë në shkallët e stadiumit!!!
Më e keqja është ndër pak gjërat e mira që ka pa Vincenzo Montella pas lojës ka qenë që Biglia dhe Montolivo kanë qenë më të mirët!!!!!!!
Koha…
Prej asaj ndeshjes në Kupën e Hekurudhave Ruse kemi pritur Abaten të bëhet një mbrojtës i denjë i krahut të djathtë. Diego Milito!
Dhe vjen dita kur shohim që Abate është loçkë në krahasim me Davide Calabrian. Nuk ka arsyetim! Duhet ta fusim në thes edhe ta humbin në mal!!! Ndoshta ta përjetoj fatin e katragjyshërit të tij i cili me gjasë ka themeluar Kalabrinë pasi është rritur nga ndonjë pandë në malet e Kalabrisë! Pandë, pasi veç pandat që janë më përtace se Davide!
Bash me qejf isha ndal pak edhe tek Cutrone i cili ishte në zjarr. Ka muaj, ndoshta edhe vite që kam përmend se Cutrone është i përkryer për sulmues! Por, si i treti apo i katërti në këtë ekip! Ai njëmend jep gola kundër Shkëndijes, Craiovës, e Cagliarit, ndoshta edhe atyre ekipeve U19 a U21, por kundër Lazios. Po e lë në bankën rezervë Kalinicin e Silvën e po i beson Cutrones. Borinitttttt!
Montellas nuk bën ti japim shumë kohë. Sepse adaptimi me 3-5-2 do të marr kohë. Edhe nëse ne parapërgatitemi të luajmë, pastaj të adaptohemi në këtë formacion, vjen prilli edhe bashkë me të Sassuolo, Napoli e Torino edhe jemi përsëri në atë rrotën e pranverës duke provuar të sigurojmë një vend në Evropë!
Pak analizë…
Bonucci nuk është Bonucci në mbrojtje me 4. E kemi përmend disa herë këtu! Çalhanoglu luan në pozitën në të cilën ka luajtur Montolivo sot. Montolivo ka përzier edhe hesapet e Kessies në mesfushë. Borini ngjashëm si Cutrone – mund të përballet me Benevento, por jo me Sassuolon e SPAL-in! Susos krejt ia dimë idetë, edhe nuk mjafton vetëm një që të sulmojmë. Kemi fjet në pjesën e parë në sulm. Të dytën kanë ra me fjet edhe mbrojtja.
Prapë, ma mirë sot se në një natë dhjetori në Veronë!
Nuk ka transferime. Ka kohë, ama nuk ka transferime, edhe shyqyr Zotit që mas krejt ktyne viteve e kemi ni ditë t’fundit t’rehatshme!
Isha ndal pak tek Continue reading
Hakani
Problemin ma t’madh këtë sezon tutna që Continue reading
Ka shumë alegori me të cilat mund ta përshkruaj dashurinë që ka një qenie njerëzore ndaj një ekipi sportiv. Dashurinë në përgjithësi, që për shumëkënd është një mit, një ndjenjë false me ngjyra materialiste në mungesë të shpirtërores. Gjynah ata të cilët nuk mund të ndjejnë dashuri. Continue reading
Kosova
Nëse shikoni politikanët në pushtet, llogaritë e tyre në rrjetet shoqërore, e shihni si promovojnë tregime nënçmuese për opozitën. Derisa nuk japin përgjigje për problemet aktuale, ministra e zëvendësministra bllokojnë kosovarë, vetëm pse flasin të vërtetën, ose kërkojnë përgjigje në këto pyetje. Nuk besoj se Berlusconi ka mësuar nga këta, përkundrazi, mendoj që shumica e këtyre kanë ndjekur politika të Berlusconit e njerëzve të tjerë që kanë shkatërruar publiken. Berlusconi nuk ka kursyer as privaten.
Skenari rinor – pjesa 2
Di Marzio konfirmon që Berlusconi do Brocchin për trajner. Qëllimi është që të ketë një Milan sa më italian dhe të angazhohet të rinjtë. I njëjti mision ka qenë me Inzaghin. Në periudhën e tij kishim kapiten legjenda si Muntari, dhe lojtarë standard si Essien. Asnjë i ri nga akademia nuk kishte nisur ndeshje atë sezon. Tashmë kemi provuar këtë skenar dhe ka dështuar. Tmerrësisht!
Galliani kërkon Lippin, por do të provoj të shtyjë një bashkëpunim ndërmjet Lippit dhe Brocchit. I dyti ka një taktikë tipike italiane, defensive pa shumë kreativitet, edhe pse është më i mirë se gjithkush që ka pasur Italia para e pas tij. Por, dikush që nuk arrin të ruaj punën as në ligën kineze, si mund të jetë i denjë për Milanin?!
Sinisha
Mihajlovic nuk është trajneri më i mirë në botë. Por, së paku ka guxim, e kjo është shprehur më së miri me angazhimin e Donnarumës. As Ancelotti nuk do të kishte ndërmarr një hap të këtillë, sot e një mijë vjet. Ai ka pasur frikë të angazhoj të rinjtë, dhe për atë Kalaci hante gola nga 40 metra në Ligën e Kampionëve. I është frikësuar ndryshimeve.
Sinisha nisi me Calabrinë e Elyn, nisi me Milanin e të ardhmes. Vazhdoi deri nisën kritikat publike të Berlusconit dhe presioni medial. Ai është një njeri pa punë. Nuk ka shanse të vazhdoj pas qershorit. Është punë e kryer.
Tragjedia më e madhe është nuk është faji vetëm tek ai. Është i shkëlqyeshëm në menaxhimin e lojtarëve. Por, kur s’ke çka të menaxhosh, nuk mund të hysh vet të luash. Jam i sigurt se Sakic me këtë moshë që ka do të angazhohej në mbrojtje më shumë se tre qendërmbrojtësat e dytë që i kemi, e edhe Mihajlovic do të vraponte më shumë se Menez e Balotelli së bashku.
Problemi
Lojtarët janë problemi. Strategjia e blerjeve është problemi. Janë probleme më të mëdha se trajneri i cili ka bërë maksimumin nga ky ekip që ashiqare është duke u kontrolluar nga Raiola. Ekip i mbushur me lojtarë që bash në fjalët e Albertinit nuk janë të denjë për këtë Milan, e Sacchi s’do të kishte lënë as të mblidhnin topat. Thënie e të vërtetës edhe 11 fitore nga 22 ndeshje i kishin kushtuar me punë Seedorfit.
As Sacchi, as Ferguson, as Guardiola, as Emery, askush s’do të mund të bënte më shumë se kaq me këtë Milan. Pos Fiorentinës, të katër ekipet që renditen para neve në tabelë janë më të mira se ne. Kanë lojtarë më të mirë, kanë menaxhim më të mirë, nuk blejnë vetëm lojtarë me kontratë të skaduar, apo sulmuesin e tretë të Juventusit për 12 milionë, ose një lojtarë që nuk zë vend në Romë për 20 milionë.
Politika
Berlusconi po bë të njëjtën politikë si kosovarët në pushtet. E dimë që ekipi është i keq, e dimë që duhet të investohen paratë, e dimë që duhen njerëz më të rinj në menaxhimin e transferimeve dhe politikave teknike të klubit (jo vetëm ato financiare), ama ja po e largojmë trajnerin edhe këtë vit se krejt fajet i ka ai.
Largimi i Mihajlovicit nuk është fundi i botës. Por, largimi i trajnerëve është bërë si përgjigje ndaj krejt këtyre problemeve tjera, të cilat shukaten me largimin e trajnerit. Largohet Allegri, largohet Seedorf, largohet Inzaghi, largohet Mihajlovic,, dhe pos emrave të trajnerit asgjë nuk ndryshon. Asgjë!
Është politikë e plakur, politikë ballkanike, politikë e dështuar!
Toka…
Të kthehemi në Tokë! Nuk jemi kërkah. Badihava Galliani deklaron që jemi për Evropë. Nuk jemi të përbërë për Evropë. Ndoshta jemi në letër, por lëndimi i ekipit që nga largimi i Shevchenkos nuk është sanuar kurrë. Ibra ka qenë veç një arnë që na ka sjell Scudetto.
Milani që nga koha e Ancelottit nuk është i mirë në tri fronet – kryesia, shtabi teknik, lojtarët. Asnjëra nga këto nuk është në nivelin e duhur. Janë të shkëputura me njëra tjetrën si repartet në fushën e gjelbër.
Sinisha…
Kam pritur që Sinisha mund të bashkoj këto reparte, të lidh. Nuk ka ndodhur. Ka mungesë komunikimi ndërmjet tyre. Nuk ka lidhje. Le ta fajësojmë mungesën e Pirlos. Jo që ka bërë diçka të veçantë, por me të dhe Seedorfin, me Kakan që kanë ardhur të marrin topin që në mbrojtje, ka ekzistuar komunikimi. Nuk ka pasur individualizëm në kryerjen e detyrave.
Në aspektin taktik, Mihajlovic ka dështuar. Pos në mos arritjen e themelimit të një loje të qëndrueshme, një formacioni stabil, Mihajlovic ka dështuar edhe në aktivizimin e emrave të duhur në fushë. E di që nuk kemi shumë emra e lojtarë të hajrit, por jemi më të mirë se Carpi, Verona, e Crotone.
Por, Sinisha ka bërë gjëra të mrekullueshme me menaxhimin e ekipit jashtë fushe. Inkuadrimi i Calabrias, Elyt në fillim të sezonit, dhe mbi të gjitha vendosja e Donnarummas mes shtyllave s’do ti kishte bërër askush. Paraardhësit e tij shisnin talentet që vet kishin rritur.
Ama, kjo s’mjafton. Nevojitet dikush që ta mësoj për taktikë. Dikush ma i mirë se Nenad Sakiçi i Vojvodinës.
De Jongu…
Vetëm mbipopullimi i tepërt i mesfushës së Manchesterit ka shmangur De Jongun nga kalimi tek Van Gaal. Keqmenaxhimi i situatës gjatë verës na ka kushtuar në mosblerjen e lojtarëve të duhur. Alex, De Jong, Montolivo, Cerci nuk meritojnë të startojnë në këtë Milan.
Alex nuk ofron siguri në mbrojtje, në pjesën më të madhe të rasteve është jashtë pozicionit duke detyruar të tjerët të mbulojnë atë. Kjo detyron shkapërderdhjen e mesfushës e cila me Montolivon e De Jongun nuk është e aftë të mbuloj të dyja anët e fushës. Asnjëri nuk janë mesfushë box2box, si Flamini. Po, Flamini do të na kishte kryer punë më mirë se të dy, ama… Poli është deri diku, ama…
Cerci është dështim. Nuk blihet kurrë një lojtar që ka vetëm një sezon në karrierën e tij. Nuk blihet një lojtar si Torresi, të cilin duhet ta heqësh e mbetesh me Cercin për 12 muaj më tepër se do të mbetje me Torresin.
Brocchi…
Sinisha do të largohet nëse nuk fiton dy ndeshjet e ardhshme. Katër pikë kanë humbur, por kurrë s’kemi qenë për titull. As për Champions pas formës së Fiorentinës e Napolit. Për Europa League duhet të ëndërrojmë.
Brocchi do të zëvendësoj Sinishën! Çka ka Brocchi. Diçka më pak se Inzaghi sigurisht. Pippo së paku kishte fituar kampionatin e të rinjve me Primaveran.
Galliani ka kthyer atë filozofinë e tij – nuk vjen kush nëse nuk largohet kush. E dini kush do të ishte mirë të largohet? Shikuesit. Tashmë veç kanë filluar. Jo nga të ftohtit, por nga plasja e zemrës. Unë përtoj të harxhoj 90 minuta kohë në dhomën e nxehtë, pranë televizorit, duke mos harxhuar asgjë pos 1 eurove në fara të kungullit. Habitem si njerëzit paguajnë bileta për tu mërdhirë fizikisht e për të plasur psiqikisht me lojën e Milanit.
Zori
Ekziston një film me këtë emër. Nuk e kam pa, dhe as nuk do ta shoh. Veç shihja titullin!
Me zor kemi fituar kundër Sassuolos. Jo që nuk e kemi merituar, jo që e kanë merituar ata, por ne është dashur të fitojmë më lehtë. Me një lojtar më shumë në fushë dhe të fitojmë vetëm në fund është çmenduri.
Ajo çfarë po më pengon tek Mihajlovicin, në mesin e pak gjërave është hezitimi për të bërë ndryshime në kohën e duhur. Ky hezitim na ka kushtuar me dy pikë të humbura në Torino, jo gabimi i Diego Lopezit. Edhe të dielën Luiz Adriano është dashur të angazhohej më herët. Të mos futeshim në zor. Me rëndësi që fituam tre pikë.
Gianni
Donnarumma mund të ketë talent. Mund të ketë të ardhme të ndritur. Por, për momentin vetëm është duke u shfrytëzuar si karrem kokëfortësie i Mihajlovicit. Nuk besoj se Gianni është ndonjë super-talenti edhe pse me Locatellin e Cutronet vlerësohen si e ardhmja e Milanit, mos të harroj edhe Calabrian. Ama si 16 vjeçar të mbroj portën e njërës nga skuadrat që pretendon të jetë në krye të Italisë duket pak e çuditshme. Casillas kishte mbrojtur si 19 vjeçar në finale të Ligës së Kampionëve. Por, ai është Casillas dhe ka qenë tre vjet më i pjekur.
Diego Lopez ka shpëtuar Milanin sezonin e kaluar. Por, kjo nuk ka asnjë pikë rëndësie tek Sinisa me sa duket. Dhe ashtu duhet të jetë. Respektimi për të tjerët na ka bërë të jemi këtu ku jemi sot. Si dhe padituria e Ancelottit për tranzicion.
Vendimet e çuditshme të Sinishës vazhdojnë me angazhimin e Cercit dhe Alexit përsëri. Dhe duket se do të jenë edhe kundër Chievos në formacion. Nëse diçka do ti kushtoj Mihajlovicit me punë, atëherë është kokëfortësia. Kjo i kishte kushtuar tek Serbia, por aty kishte pasur të drejtë që nuk kishte dëgjuar qejfet e agjentëve. Tek ne mund të jetë gabim. Cerci startues?! Ani Alexi???!!!!
Paloschi
Meggiorini ka nis sezonin për merak tek Chievo. Mosprezenca e tij eventuale kundër Milanit mund të jetë një fat për neve.
Paloschi dhe Birsa, ish-milanistët po kalojnë sezon të shkëlqyeshëm. Sikur Meggiorini edhe ata e kanë nisur mirë, por Chievo nuk është ajo e fillimit të shtatorit. Duhet të mos kemi probleme, sidomos nëse nuk gjuajnë shpesh në portë. Ndoshta Birsa mund të shënoj nga goditja e lirë!
Dëshiroj të përmend një fakt të përgjithshëm këtu, tek lojtarët që shkëlqejnë në ekipe tjera, si Paloschi e Birsa këtë rast. Ekipi nga ekipi ndryshon, dhe nuk duhet të na mbetet hatri se edhe tek ne ndoshta do të kishin shpërthyer dikur.
Taiwo e i madhi Bakaye Traore kanë qenë standard në Bursaspor. Tabare Viudez gjithashtu në një ekip turk. Constant gjuan goditjet e lira në Trabzonspor. Ama asnjëri s’do të kishte pasur sukses tek ne.
Shkau
Nuk aq është shqetësuese urrejtja etnike ndaj serbëve, sa është shqetësuese që programi drejtshkrimor nuk e vlerëson si gabim titullin e këtij paragrafi.
Urrejtja për Sinisa Mihajlovicin tek fansat shqiptarë të Milanit është e dukur nga aeroplani. E pritshme. Akoma pa u vendosur si trajner, shumica kanë qenë kundër, duke pritur emra si Sarri, Montella, e edhe Klopp. Kundërshtimi ndaj tij ka qenë i thjeshtë – nacionaliteti i tij. Është gërmuar çdo kënd i internetit për të gjetur diçka negative, ofenduese të tij ndaj shqiptarëve. Pastaj është gjurmuar të gjendet diçka që ka folur si interist ndaj Milanit. Nejse, por(dh)talet tona nuk kanë punë tjera. Edhe ashtu shumicën e lajmeve i kopjojnë nga njëra tjetra.
Tashti, dy muaj pas nisjes së kampionatit, skeptikët kanë arsye për të ‘festuar’ mos-suksesin e Milanit. Ata të cilët në korrik dëshmonin se Sinisha nuk është i duhuri vetëm duke u arsyetuar në kombësinë e tij, pa dhënë asnjë arsye profesioniste si për zejen e trajnerit ashtu edhe të një lojtari, tani na japin dëshmi për arsyet e dështimit, hedhin trajektore me një amator prej trajneri që udhëhiqte Milanin një sezon më parë, dhe mbi të gjitha kapen në paratë e harxhuara.
Milani nuk është ashtu siç kemi pritur. Por, nuk më së paku fajtor është ‘shkau’!
Vera
Janë vetëm shtatë skuadra që kanë shpenzuar më shumë se Milani këtë verë. Milani nuk ka investuar kështu që nga sezoni 2001-2002 kur kishte sjell yje të shumta në skuadër, përfshirë edhe Cristian Zenonin!
90 milionë të shpenzuara për tre sulmues, një mbrojtës, dhe dy mesfushorë. Të gjithë të mbipaguar, sidomos për verat e Milanit. 30 milionë janë siguruar nga shitja e lojtarëve, me një minus prej rreth 60 milionë eurove.
Herën e fundit që Milani kishte shpenzuar më shumë se inkasuar ka qenë vera e vitit 2011 kur kishin shpenzuar 19 milionë më shumë se që kishin shitur. Verat pas saj i kanë sjell klubit 31+39+8 milionë euro të hyra. Në vitin 2010, +58 milionë ka qenë bilanci nga shitjet. 135 milionë ka qenë bilanci në katër nga gjashtë verat e kaluara. Nëse i shtojmë edhe këto dy vera ku kemi shpenzuar, atëherë përsëri skuadra mbetet në bilanc pozitiv me 56 milionë euro më shumë të inkasuara se të shpenzuara në tregjet e verës.
Në futbollin modern, ky nuk është bilanc i një skuadre që fiton tituj.
Juventus ka shpenzuar 130 milionë euro këtë verë. Është në minus 54 milionë euro, dhe gjendet një pikë mbrapa Milanit në renditje.
Chelsea ka shpenzuar 82 milionë euro, me një bilanc negativ prej 59 milionë eurove. Renditjet e 11ta me 10 pikë larg kreut në PL.
Valencia ka shpenzuar 141 milionë euro me një bilanc negativ prej 91 milionë eurove. Gjendet gjashtë pikë larg kreut në La Liga.
Allegri, Mourinho, e Nuno Espiritu Sanchez, nuk janë të rrezikuar të dëbohen nga skuadra.
Një verë në kohë…
Në verën e vitit 2012, Milani kishte vendosur të përforconte mesfushën pas largimit të Seedorfit. Për këtë kishin angazhuar Riccardo Montolivon me një kontratë 4 vjeçare me 4 milionë euro neto në vit, si dhe premtimin për shiritin e kapitenit. Pos tij kishte ardhur edhe Ali Sulley Muntari si transferim i lirë nga Inter, në metodën alla-Amantino Mancini.
Galliani kishte vendosur të investonte edhe në talente të reja. Kishte sjell yllin e skuadrës franceze Nancy, Bakaye Traoren. Për të mbuluar krahun e majtë pas Maldinit, Serginhos, e Jankulovskit, kishte vendosur të huazonte yllin e Guinës (jo-ekuatoriale), dhjetëshen e sotme të Trabzonsporit, legjendarin Kevin Constant(-one siç e quante Mauro Suma në komentimet e tij). Kishte huazuar edhe talentin e Barcelonës pas një viti të dështuar në Romë, Bojan Krkic.
Atë verë, Juventus kishte nënshkruar me një lojtarë të lirë francez, Paul Pogba!
Verën e radhës, një verë pasi kishin blerë Pazzinin për 7.5 milionë + Cassanon, Milani kishte shpenzuar 12 milionë euro në sulmuesin e tretë të Juventusit, Alessandro Matri. Kishte ardhur edhe Valter Birsa dhe MIkael Silvestre.
Juventus kishte marr falas Llorenten, si dhe gjysmën e kartonit të Domenico Berardit për një të tretën e çmimit të Matrit. Që nga atëherë Berardi në dy sezonet e radhës kishte shënuar 31 gola për Sassuolon (gati çerekun kundër Milanit). Matri ka shënuar 14 gola (vetëm 1 për Milanin).
Po atë verë Christian Eriksen kishte kaluar për 12 milionë në Tottenahm, Lazio për 1.8 milionë kishte marr gjysmën tjetër të Antonio Candrevas, Juventus kishte marr Tevezin për 9 milionë, dhe Zazan për 3.5 milionë. Pra, me paratë e Matrit, Juventus kishte siguruar 3 sulmues. Ndërkohë Milani kishte blerë gjysmën e mbetur të Kevin Constant!
Një verë më vonë… lëre krejt.
Para shkaut
Unai Emery, Carlo Ancelotti, Jurgen Klopp, kanë qenë emra ëndrrash të lidhur me Milanin gjatë verës së kaluar. Të tre kanë refuzuar, sidomos Carletto. Të tre kanë pasur arsye të tyre, për të refuzuar. Tani Emery stërvit skuadrën që ka fituar dy Europa League të fundit me një fond lojtarësh pak më të mirë se Milani. Klopp mori Liverpoolin, derisa Carlo vendosi të pushojë.
Sarri, Montella, Mazzari, e Mihajlovic ishin ndër emrat më të lidhur me pankinën e Milanit, emrat më real. Që të gjithë të lidhur me pankinën e Napolit. Mihajlovic, përkundër historisë kishte zgjedhur Milanin duke besuar në projektin e ekipit dhe paratë e Mr. Bee. Kishte kërkuar Romagnolin për në mbrojtje. E mori, kishte kërkuar edhe një mesfushorë, deri në ditën 29 gushtit. Nuk e mori. Erdhi Kucka.
Shkau (edhe një herë)
Iu desh të provonte De Jongun, e Montolivon në pozitën e mesfushorit qendror. Vendosi të bënte revolucion në mbrojtje me Ely dhe Romagnoli duke heq nga planet Alexin dhe Mexesin. Vendosi Calabrian dhe De Sciglion në krahë. Stabilizoi sulmin me Luiz Adrianon e Baccan të cilët në dy lojërat e para treguan bashkëpunim të shkëlqyeshëm përkundër kohës.
Si çdo skuadër e re që i duhet kohë, sidomos pas ndryshimeve të stafit dhe lojtarëve, edhe Milani kishte nevojë për kohë. Dhe gjithçka ishte në rregull para se të shfaqeshin kritikët, sidomos këta në trojet tona etnike.
Torino (si nëntitull)
Gjithashtu edhe rezultatet e tmerrshme me Napolin e Genoan ndikuan në ndryshimet në formacion. Erdhën Cerci dhe Alex. Duke provuar të bëj diçka më ndryshe, Mihajlovic angazhoi Cercin dhe Alexin. Të dy ishin dështim total. Angazhimi i Alexit ishte për shkak të vonesës në rikuperim të Mexes, dhe ardhjes së vonshme nga Amerika Jugore e Zapatas (njeriut përgjegjës për disfatën ndaj Napolit). Për të njëjtën arsye Bacca u angazhua më vonë.
Gabimi i vetëm i Mihajlovicit, ndoshta edhe në të gjitha ndeshjet e gjertanishme është mos nxjerrja e Cercit me kohë pas shënimit të golit, dhe mbajtja e të vdekurit MoRtolivos deri në fund. Gjuajtja e lirë e Alexit kishte inatosur edhe serbin.
Skuadra ashiqare po ka problem me përgatitje psikike. Gabime fillestare, lojë panike, dhe një Diego Lopez larg nga viti i kaluar. Fajet nuk janë të Mihajlovici. Jo për mendimin tim. Nuk është krejt i pafajshëm, ama çka fituam me ndërrim trajnerësh.
Allegria – 3
Shkrimi i tretë ‘Allegria’. I pari kishte qenë lavdërim për Allegrin, i dyti kritikë negative. Tani radha për shfajësim.
Allegri luan lojë defanzive. Nuk më pëlqen kjo lojë. Ama më pëlqejnë titujt. Allegri pos kësaj, i ka vetëm edhe tri gjëra negative për mua – humbja nga Tottenhami, mospërsëritja e titullit me një ekip të denjë për titull, dhe marrja e Matrit.
Kam qenë për largimin e tij. Dhe me ardhjen e Seedorfit gjërat u përmirësuan.
Por, është e pamundur të bindem që nuk ka pasur komplot kundër Seedorfit që u shkarkua për katër muaj duke fituar gjysmën e ndeshjeve – 11 fitore me një mesatare prej 1.59 pikëve për ndeshje. Një seri e tillë vitin e kaluar do të siguronte vendin e gjashtë dhe Europa League. Inzaghi fitoi 8 pikë më pak. Mbi të gjitha loja e Inzaghit ishte edhe më e tmerrshme se statistikat e tij.
Për momentin jemi duke paguar tre trajnerë. Me largimin e Mihajlovicit dhe ardhjen e tjerëve do të jenë katër trajnerë.
Pas shkaut
Kush është në treg që do të mund të vinte në vend të Mihajlovicit?
Përmendet Montella, Mazzari. Brochi me Lippin është alternativa më e mirë. Por, mbi të gjitha është ardhja e Tassotit, muzës së Gallianit. Ancelotti nuk beson në projektin e Gallianit.
Si mund të besohet në një projekt të bazuar mbi lojtarë të lirë, dhe riciklim mbeturinash si Boateng e Emanuelson. S’do të ishte ide e keqe të kthenim edhe Vikash Dhorasoo. 42 vjeçari do të linte punën e drejtorit sportiv në skuadrën L’Entelle për Milanin. Së paku goditjet e lira do të gjuante më mirë se Alex.
Cagliari
Milani është një skuadër mesatare, mos të them nën-mesatare. Këtë e kanë bërë gjithë ato vera me strategjinë e Gallianit për të mos paguar në transferim, por për të premtuar pagë të madhe dhe përkushtim disa vjeçar. Mesbahun, Constantin, Traoren, Birsan (i cili po luan për mësysh), Antoninin, nuk i kemi sjell ne. Ata i ka marr vet Galliani.
Ai vet ka shitur talente si Cristante, Matsour, Aubameyang etj ndër vite. Më mirë të themi ka falur. Ka angazhuar njerëz që kanë luajtur me Boneran, Muntarin, Essienin, duke shtypur talentet e primaverës.
Calabria këtë vit është i fundit pas De Sciglios që dalin nga akademia. Me huazime në Lega Pro C2 nuk fitohet përvojë. Ngjashëm si nuk fitohet përvojë për startuesin e Carpit të ngroh karrigen e Reinas këtë sezon.
Milanin Galliani e ka vendosur në këtë pozitë si të Cagliarit.
Një Seedorf ka shkuar mirë, e ka larguar me komplot të pistë.
Dy talente i kemi pasur, i ka dhënë falas.
Ka angazhuar dhe vazhdon të angazhoj bërllog të skuadrave tjera duke pritur në mrekullia.
Dhe mbi të gjitha e ka humbur magjinë që e ka pasur dikur. Qysh me ardhjen e Emersonit dhe Amorosos është ditur kahja e Milanit.
Ndërrimi i trajnerëve nuk po bën punë.
Mihajlovic nuk është një Klopp, Pep, apo Unai. Por, është ndër alternativat më të mira që mund të kemi për momentin. Këta tre nuk janë të interesuar të stërvitin një Cagliari, Palermo, apo Frosinone. Nuk janë të interesuar të vijnë në një ambient që të kujton racizmin e fillim-viteve 90ta në Milanello.
Tani është një shovinizëm se na duhen sa më shumë italianë që të mos jemi si Interi. Si ata që janë 6 pikë para nesh, dhe që kanë arritur të bindin synimet tona të shkojnë për shuma edhe më të vogla se që kemi ofruar ne.
Mihajlovic nuk është i pafajshëm krejtësisht, sidomos për formacionin ndaj Torinos. Edhe kjo arsyetohet sepse po provon të gjej mënyra si të funksionoj kjo skuadër. (btw. Cerci aka. Martin Luther King Jr – sipas fjalëve të tij, është bërllog që ka ardhur për një bërllog të cilin na duhej ta paguanim më shumë, dhe kërkush nuk na e kishte sjell).
Por, fajin po e dinë të gjithë, edhe Curva Sud. Është njeriu që beson se kravata e verdhë i sjell fat, diçka që nuk ika sjell asnjë trajner i huaj nisur nga Tabarez, Terim, Seedorf (ka sjell ma shumë se shumica e tjerëve), e as Mihajlovic. Për këtë arsye, Mihajlovic sado të arrij sukses, do të shkarkohet, mos në fund të sezonit.
Do të angazhojmë Brocchin i cili as si lojtar e as si trajner nuk ka qenë i dëshmuar. Ose do të marrim Tassotin dhe të kthejmë idhullin e tij, yllin e Villarrealit në tribuna, lartmadhërinë e tij, Daniele Bonera!
E ju fansa që po urreni Mihajlovicin veç për shkak të nacionalitetit të tij, jeni sikur ata anti-milanista të prekur nga ekstremizmi fetar që thonë se Milani duhet urryer për shkak të stemës. Ka edhe të ashtuquajtur fansa që ju pengon kjo. Por, dashuria për ekip është e çiltër dhe e paprekshme. Ju sugjeroj të provoni të bëheni me Anderlechtin pasi kanë trajner shqiptar. Gjithashtu kanë edhe një talent në Praet, i cili nuk do të kishte mbijetuar në Milan për 2 sezone, ngjashëm si Sapponara.
Para kombëtareve
Kombëtaret kthehen fundjavën e dytë të nëntorit. Deri atëherë Milani pret Sassuolon, Chievon, i udhëton Lazios, dhe pret Atalantën. 10 pikë do të ishin të mrekullueshme. Edhe me 8 pikë do të duhej të kënaqeshim.
Ndeshja për Berlusconi me Interin mund të jetë si provë e mirë. 8 pikë larg kreut, 5 pikë larg pozitës së tretë me 30 ndeshje në dorë nuk është keq.
As loja me Torinon nuk ka qenë e keqe, sa ka qenë rezultati. Shihni edhe njëherë përmbledhjen.
© 2023 Bllog Personal
Theme by Anders Norén — Up ↑