shkrime për filma, seriale, sport, e filozofi jete

Tag: baby yoda

The Mandalorian – Sezoni 2 (me spoilera)

Para sezonit të katërt të Lost, pata pasur një befasi të mirë – rrjeti i internetit na ishte rritur në 256kbps! Ishte një ngjarje e madhe për fshatin, por për mua, përdorues i Ares, nuk ishte ndryshim aq ‘epokal’!

Lost llogaris të ketë qenë seria që ka përshkruar 2000tat.

Game of Thrones e ka bërë këtë në 2010tat.

The Mandalorian mund t’i zotërojë 2020tat.

Arsyeja është e thjeshtë – baby Yoda fillimisht, e pastaj, zhvillimi i ngjarjes.

Derisa në sezonin e parë kemi pasur një hyrje të matur, të ngadalshme, në këtë të dytin kemi pasur një shpërthim, një zgjidhje të enigmave, si dhe misionit të sezonit të parë – dërgimin e Yodas ku e ka vendin.

Kjo dërgesë, që ishte më ndryshe se që planifikohej në sezonin e parë, doli të ishte një nga momentet më madhështore të sezonit të dytë, ndoshta edhe pika kur gjithçka pëlcet dhe nis të zhvillohet ngjarja ‘lirshëm’.

Me kapjen e foshnjës, kemi Mandon që thithë në seri karaktere tjera dytësore, të cilat kanë shfrytëzuar aq magjishëm momentet e tyre që disa nga to edhe kanë siguruar seri të tyre në të ardhmen.

Angazhimi i Boba Fett e Bo-Katan, rikthimi i Gina Caranos e Giancarlo Espositos, si dhe momentet e Bill Burr, Timothy Olyphant, Horatio Sanz, e Rosario Dawson në rolet e Migs, Kob Vanth, Mithrol, e Ahsoka Tano, shtruan ‘sofrabezin’ për të konsumuar rrëfime nga bota e Star Wars edhe për një dekadë. Kuptohet, nëse realizohen kaq bukur siç po e bënë Jon Favreau.

Nuk mund të gjejë asnjë karakter që nuk ka më ka kënaqur, qoftë edhe antagonist. Nuk mund të gjejë asnjë skenë që më ka shkuar nerva e nuk më ka shtuar adrenalinën, sidomos në kërkim të shpëtimit të baby Yodas. E pastaj, vet baby Yoda. (po t’i them Joda, sikur ia humb magjinë fëmijërore që ka.)

Nuk do besoja që do të gëzohesha të shihja stormtroopers ndonjëherë, dhe kjo ndodhi në episodin kur edhe pamë fytyrën e Pedro Pascal. Çfarë episodi, çfarë momentesh!

Momente të cilët tejkalohen në finale ku kemi një armatë që s’do të duhej të mposhtej, ndaj të cilës dështon edhe plani më i përsosur. Po të zhytem në detaje, do të kthehet në tregim ky recensim.

Thjesht, ka qenë sezon i jashtëzakonshëm, ndër më të mirët në televizion. Është zor të presim edhe një vit e më tepër për sezonin e tretë, por jemi mësuar më parë me dy seritë që përmenda më lart.

‘The Mandalorian’ më ka kënaqur. Nëse vazhdon kështu, atëherë është në rrugën e duhur që të bëhet një ndër seritë më të mira ndonjëherë. Nota personale: 5/5

The Mandalorian – Sezoni 1

Një seri prej tetë episodesh ku njëri nga karakteret kryesore ka maskë dhe tjetri nuk flet asnjë fjalë, del të jetë ndër seritë më të mira të vitit!

Zakonisht shtjellimi i ngjarjeve dytësore të franshizave të njohura nuk duket të ketë pasur sukses, ose së paku mua nuk më ka lënë mbresa. Kjo vlen sidomos për seritë e animuara të Star Wars, të cilat pa kaluar tetë episode kanë rënë poshtë në listën e serive me më prioritet. Kjo nuk ndodhi tek ‘The Mandalorian’ për disa arsye.

Së pari, Jon Favreau ka shtruar rrëfimin në mënyrë goxha të mirë duke e balancuar nëpër episode, por jo të gjitha. Ka episode ku tregimi devijon në ngjarje dytësore duke lënë kryesoren – mbrojtjen e presë së tij, tashti ndjekur nga mercenarët tjerë. Pra, kemi tregimin e thjeshtë – Mandaloriani do të duhet të mbrojë karakterin më të dashur në televizion për shumë vite, foshnjën Joda.

Jodan e vogël nuk e keni parë vetëm nëse nuk jeni futur në rrjetet shoqërore asnjëherë gjatë dy muajve të fundit! E di që shumëkush ka pritur tërë episodin vetëm që të shoh Jodën, dhe me kalimin e episodeve kjo dëshirë vetëm sa është plotësuar. Njëjtë sikur shtrirja e rrëfimit, ka qenë edhe prania e Jodës. Vetëm edhe një dëshmi për një realizim të përkryer.

Sezon i përkryer ishte edhe në aspektin teknik, marrë parasysh zhanrin dhe formatin e serisë. Dallonte nga seritë tjera me kilometra, dhe nuk mbetej mbrapa as filmave më të mirë. ‘The Mandalorian’ në aspektin teknik, si në atë kreativ pati një sezon të shkëlqyeshëm.

Aktrimi mbetet vetëm në plan të tretë tek sezoni i parë, me Pedro Pascalin të fshehur në maskë, por me një mimikë dhe zë të përshtatshëm për rolin e tij; dhe një kukull në rolin tjetër kryesor. Interesante ishte përzgjedhja e aktorëve dytësor, nisur nga Werner Herzog, Nick Nolte, Giancarlo Esposito, e Gina Carano. Ndonëse me më pak hapësirë se sa Pascal, secili nga ta ishte përshtatur me rolin e tyre.

‘The Mandalorian’ pati një super-sezon që nisi lehtë, përfundoi mrekullueshëm, me një ngritje graduale me çdo episod të kaluar. Standard të lartë kanë vendosur Jon Favreau dhe ekipi për sezonin e dytë. E për sezonin e parë, nota personale: 5/5

© 2023 Bllog Personal

Theme by Anders NorénUp ↑