shkrime për filma, seriale, sport, e filozofi jete

Tag: dickinson

Dickinson – Sezoni 2 (pa spoilera)

Fillimisht, nuk pata planifikuar të shkruaja për sezonin e dytë të kësaj serie, marrë parasysh që është goxha pak i popullarizuar tek ne.

Por, prapë, insistojë që gjërat e mira duhet të përmenden, të shkruhet e të flitet për to! ‘Dickinson’ ngjashëm si vepra e Emily Dickinson, mendoj që është ndër ato që ia vlen.

Sezoni i parë ishte përqendruar më shumë rreth jetës dhe veprës së Emily Dickinson, duke provuar të adaptonin sa më shumë nga historia e saj. Qysh në fillim të sezoni të dytë kemi një ‘njoftim’ për devijim nga ky synim.

Sezoni i dytë fillon të zgjerohet sa në karakteret dytësore, po ashtu edhe në nismat shoqërore siç janë luftimi i racizmit e barazia gjinore!

Ndonëse të dy këto tema janë në ‘trend’ në seritë amerikane, këtu kursehen nga shtytja në plan të parë, aty ku ende mbetet Emily Dickinson, dhe vepra e saj që, fatkeqësisht, është më pak e pranishme se në sezonin e parë.

Më duket që më shumë hapësirë ka paranoja dhe puna rreth botimit të veprave të saja, se sa krijimtaria e saj në këtë sezon. Dhe sigurisht, Su!

Aktrimi i të gjithë familjes Dikinson është në nivel edhe në këtë sezon, sidomos me faktin që Ostin e Lavinia ndahen në një botë të veten, krejt ndryshe nga e Emilisë. Ky fakt nxjerrë në pah edhe aftësitë e Adrian Enscoe e Anna Baryshnikov, të cilët duken më të rehatshëm se sa në sezoni ne parë. Për prindërit Dikinson nuk vlen kjo, për shkak të përvojës së tyre.

Pastaj Ella Hunt si Su!

Karakteret dytësore më kanë pëlqyer me snobizmin që i japin asaj periudhe të historisë, sidomos grupi i ‘thashethemxhinjeve’ udhëhequr nga Toshiaki!

Ndoshta mund të vërehet një paqartësi sa i përket drejtimit, më shumë komedi a më shumë dramë serioze, sidomos për shkak të temave! Por, në përgjithësi vazhdon të jetë një formë e kënaqshme argëtimi! Nuk besoj që do të shkojë të përmirësohet, por ende është e denjë si seri. nota personale: 4/5

Dickinson – Sezoni 1 (pa spoilera)

Besoj që shumica do të nisin këtë seri më shumë për Hailee Steinfeld se sa për poezitë e Emily Dickinson. Por, do të ndahen të kënaqur me të dyja – aktrimin e saj dhe poezitë e Emily Dickinson. Ndonëse seria ka më shumë se vetëm këto dy anë pozitive.

Njëra ndër anët pozitive të serisë është skenari, krejt imagjinarë, i cili dërgon Emilyn në një botë që më shumë përshtatet me mendjen e saj se sa fundshekullin e XIX kur edhe jetonte autorja në fjalë.

Dikush mund ta komenton edhe si një tentim për korrektësi politike (PC) pasi kemi një vajzë që shkruan më mirë se një shkrimtar i asaj kohe, por nuk mund të publikohet për shkak se është vajzë. Për këtë arsye, rebelizmi i Emilys ‘ligë’ nënën e saj e cila e konsideron detyrë të femrës shërbimin ndaj burrit dhe shtëpisë. Së paku ka motrën e Emilys për të plotësuar këtë mision.

Dhjetë episode nga maksimum 30 minuta janë një argëtim i këndshëm për një vikend, sidomos nëse keni sadopak dashuri ndaj poezisë. Gjatë këtij sezoni na vijnë vetëm disa nga poezitë e Emily Dickinson, të cilën Hailee Steinfeld e portretizon shumë mirë. Jane Krakowski (30 Rock e Unbreakable Kimmy Schmidt) vjen në rolin e nënës së saj shtëpiake, Toby Huss (Halt and Catch Fire – seri tepër e mirë), në rolin e babait të saj aristokrat dhe një politikani aspirues, mbrojtës i rendit patriarkal.

Në rolet dytësore vijnë shoqja e ngushtë e Emilys, Ella Hunt (Anna and the Apocalypse), e cila fejohet me të vëllain e Emilys i cili vjen nga një aktor jo i njohur, por tepër i përshtatshëm për rolin e tij; si dhe motra tjetër – Anna Baryshnikov (Superior Donuts – komedi solide). Oh, kemi edhe Wiz Khalifan në rolin e vdekjes!

Nuk është diçka e veçantë si seri, por është tepër argëtuese, kryesisht për shkak të karaktereve dhe botës së tyre, e cila është një gërshetim i botës aktuale me shekullin XIX. Pra, në një mënyrë Alena Smith i dërgon të gjithë nostalgjikët e librave të asaj periudhe, në atë kohë por me të gjitha çoroditë që kanë adoleshentët e së tashmes! Nota personale: 4/5

© 2023 Bllog Personal

Theme by Anders NorénUp ↑