172 vite para lindjes së mbretëreshës së vërtetë, fillon historia e familjes së saj të ‘çoroditur’.
Marrë parasysh që House of Dragon është ‘spin-off’ i Game of Thrones, është pak e tepërt të pritet të jetë po aq madhështor. Por, nëse krahasojmë sezonet e para, pak për shkak të kohëzgjatjes së ngjarjeve, e edhe më shumë për shkak të njohurive paraprake që kemi për temën, sezoni i parë i HoD e kalon atë të GoT.
Për serinë si tërësi është tjetër muhabet!
Te ky sezon i parë i House of Dragon kemi krejt ato që na premtohen dhe i kemi pritur – shumë dragonj, politikë, ngjarje të papritura, dhe pasi që janë Targarienët – marrëdhënie jonormale ‘familjare’.
Në aspektin vizual, seria është art sipëror. Skenat me dragonj janë fenomenale, sidomos takimet te ura. Pjesa tjetër kryesisht zhvillohet në ambiente të brendshme, ku kemi dialogë e momente të kënaqshme.
Tash, te kjo pjesa kreative, dialogët janë të njohur për neve fansave të GoT. Jemi mësuar edhe të presim të papriturat, dhe përkundër kësaj, kemi pasur momente që kanë sjellë të papritura duke na lënë të befasuar, përfshirë edhe finalen e sezonit.
Ndër gjërat më të mira sa i përket pjesës kreative është ndarja e sezonit në dy periudha. Pesë episodet e para janë përgatitja e brumit që sigurisht do të vazhdojë edhe për së paku 35 episode.
Transformimi i shoqërisë së Rhaenyras dhe Alicent nga skena e tyre e parë deri te e fundit është një shtjellim goxha mirë i realizuar. Edhe aktrimi i dy vajzave është goxha i mirë marrë parasysh rrethanat!
Kur jemi te aktrimi, mendoj që kanë qenë artistë mirë të përzgjedhur, por problemi im është te Rhaenyra e rritur. Më shumë për shkak të ‘përzierjes’ me spin-off serinë tjetër me Naomi Watss, kam pritur atë të jetë në rolin e Rhaenyras së rritur, dhe një duel të saj me Olivia Cooke.
Emma D’Arcy ndonëse bën më të mirën, ajo nuk është ajo që pretendohet nga ne – Emilia Clarke. Paralelet që jepen pas finales, tregojnë që Clarke në skena të ngjashme ka përçuar më shumë emocione të një mbretëreshe në pozitë të ngjashme.
Si karakter që më ka plasur nervat është Larisi, të cilit ia kalon vetëm mbreti Viseris. Nuk ta çon mallin e mbretit që thonë disa. Nuk është si mbretërit që jemi mësuar të shohim në GoT, aq më pak pretendentët për mbret. Dhe pastaj pasardhësi i tij.
Ndoshta është një mënyrë për të kuptuar që ata që janë në pushtet zakonisht janë kukulla të atyre që janë përreth. Nejse, këtë e kemi ditur.
E dimë edhe që HoD është një realizim fenomenal, përkundër disa ankesave boshe – disa janë ankuar përsëri për errësirën e disa skenave – dhe karaktereve bezdisëse. Nuk do të jetë GoT, dhe kushdo që ankohet për këtë, nuk duhet të merret seriozisht. Sezon fantastik. Nota personale: 5/5