shkrime për filma, seriale, sport, e filozofi jete

Tag: this is us

This Is Us – Recensim serie

Disa momente pasi për herë të fundit sheh dhe prek njeriun ndoshta më të rëndësishëm në jetën tënde, një grumbull jabanxhinjsh fillojnë ta mbulojnë pashpirt atë trup derisa dëgjon me dhunë dheun si përplaset.

Për pak minuta gjithçka kthehet në normalitetin e ri që do të jetë një rrugëtim i gjatë, ndoshta i pafund i anktheve të gjumit ku e gjen veten duke zhgroposur atë vend në atë që dëshiron të jetë realiteti i ri.

I frikësohemi vdekjes së dikujt të afërmit më shumë se vdekjes tonë.

Ngjashëm i frikësoheshim vdekjes së Jack te ‘This Is Us’.

Dhe ekipi pas serisë solli vdekjen më të butë të mundshme të karakterit të dashur, vdekjes e së cilit e prisnim çdo episod me ankth.

This Is Us nuk ka qenë seri për ata të cilët nuk kanë përjetuar vdekjen e një të afërmi.

Për ata të cilët kanë humbur dikë të afërt, ka qenë terapi.

Ndonëse vdekja e Jack është në qendër të pjesës së sezoneve të para, secili karakter ka një histori në vete, përfshirë edhe ai i Tobyt, për të cilin kam shkruar edhe një copëz të veçantë sa i përket luftës së tij me depresionin.

This Is Us ka qenë një abetare jete për kur të rritemi si të merremi me humbjen e të dashurve, qoftë nga vdekja apo nga jeta, si të lëvizim para, si të përballemi me padrejtësitë, si të menaxhojmë diferencat familjare, e shumëçka.

Ka qenë një abetare që na ka pasuruar ato që dimë në lidhje me këto tema, sidomos duke dhënë një qasje më ndryshe, më njerëzore, më emocionale.

Sezoni i fundit u ka dhënë hapësirë më shumë karaktereve dytësore, sidomos Miguelit, i cili ka merituar më shumë respekt nga vet Pearsons, e edhe rrugëtimi i Rebeccas deri në episodin e fundit ka qenë goxha i rëndë, por finalja e saj ka qenë fantastike.

Dhe ndoshta, kështu duhet t’i shohim krejt ato gjëra që supozojmë se janë të këqija – ndarja bashkëshortore, menaxhimi me padrejtësitë sociale, çarjet në lidhjet familjare ndërmjet fëmijëve, lëvizja në lidhje të reja, ngacmimet sociale, menaxhimi i jetës me një fëmijë me të meta, sëmundjet e pleqërisë e vet pleqëria, vdekja, dhe mbi të gjitha, shëndeti ynë mendor.

Për shumëkënd, për të gjithë ata që njoh, This Is Us ka qenë një terapi javore që na ka ardhur falas. Personalisht, më ka ndihmuar më shumë se terapitë në disa raste. Sidomos më shumë se njerëzit që më rrethojnë.

This Is Us nuk është vetëm një seri me rrëfim të mahnitshëm të disa jetëve të ndërlidhura derisa përballen me të gjitha problemet sociale që prekin karaktere të ndryshme përfshirë drogën e dhunën ndaj fëmijëve. This Is Us ka qenë ilaç. Nota personale: 5/5

This Is Us – Sezoni 5 (me spoilera)

Okej, veç edhe një sezon ka mbetur, dhe mendoj që kjo është gjëja më e mirë për të gjithëve!

Ndonëse nuk ka qenë ndër më të mirët e më të pikëlluarit, fatmirësisht, mendoj që reagimi i një shoqeje rreth përfundimit të serisë – “boll ma se na shterri” – tregon që jemi të gatshëm si fansa ta lëmë ‘This Is Us’ në histori, si njëra ndër seritë më ‘terapeutike’ për mendjen dhe zemrat tona të krisura (nuk mendoj që tjerat e ndjejnë aq)

Më e mira e këtij sezoni ishte përfshirja e situatës me pandemi në botën e Treshes së Madhe, që na afronte edhe më shumë me këtë seri, në këtë kohë të tmerrshme. Dhe mu si kjo kohë pandemie, edhe ky sezon më shumë u përqendrua në momentet që ndanin karakteret, në momentet që prishnin lidhjet, që e bënte jetën e karaktereve edhe më afër reales.

Sa prej juve e kanë ditur që Kevin edhe Madison nuk do të përfundojnë së bashku?

Ashiqare shihej edhe në sezonin e kaluar që këta dy nuk janë të bërë për njëri-tjetrin, ani pse Kevin dëshiron të jetë ai babai i mirë, i dashur, që është ëndrra e shumë djemve të cilët provojnë të reflektojnë të atin e tyre ndaj pasardhësve tyre, respektivisht vajzat të ëmat.

Për këtë mendoj që patëm ‘krizat’ e Xhekut me Rebekën në fund të sezonit – edhe prindërit më të mirë i kanë momentet e ‘krizës’, si çdo njeri dhe lidhje njerëzore, e disa prindër më mirë funksionojnë si prindër të ndarë se sa të bashkuar. E me gjasë do të kemi dy nga treshja të ndarë në sezonin e fundit, dhe jo ashtu siç frikësonim dy sezone më parë – Randall e Beth. Dy sezone më parë do të pikëllohesha po të dija që Tobi e Kejt do të ndaheshin, por jo më. Oh, edhe ende mendoj që Kevin ka humbur rastin kur ka lënë atë ‘artisten’ e Nju Jorkut, në dy sezonet e para diku, nuk më kujtohet emri.

Këtë sezon kemi pasur karakteret dytësore që kanë hipur në piedestal – Migelin e Nikun – të cilët kanë pasur episodet e momentet e tyre rrëqethëse deri diku. Udhëtimet në të kaluarën alternative të Randall në kërkim të prindërve të tij kanë qenë goxha emocionale, ngjashëm si ato skenat në fëmijëri, e pastaj edhe avancimi i sëmundjes së Rebekës.

Mendoj që ka qenë një sezon që ka ‘pjekur’ karakteret në kohën e tashme – treshen 40 vjeçare, të pranojnë çarjet dhe momentet e mërisë, papajtueshmëritë me njëri-tjetrin, si dhe të mësojnë të kalojnë këto, të shërojnë plagët, e edhe të lëvizin para pa marrë parasysh se sa e rëndë mund të jetë dhimbja.

Ngjashëm edhe ne duhet të përgatitemi të lëvizim para nga kjo seri, që nuk dyshoj që na ka ndryshuar jetën për të mirë. Pa marrë parasysh se çfarë ndodh në sezonin e ardhshëm, e në jetët tona, ashtu siç tha Rebeka, ‘Gjithçka do të jetë në rregull.’ Nota personale: 5/5

This Is Us – Sezoni 4 (me spoilera)

Për të katërtin sezon televiziv, patëm 18 sesione terapie për zemrat e jetët tona të grisura!

Është pak e pakuptueshme për tjerët, më shumë e pashpjegueshme nga ne që e shikojmë ‘This Is Us’, ose më mirë të them ndjekim këtë seri emocionale e ngushëlluese të terapisë javore.

Në fund të sezonit të kaluar veçse na ishte dhënë një pamje mbi atë që na priste në tri sezone tashmë të porositura. Me dy të mbetura, mendoj që jemi shtrirë goxha mjaftueshëm në të ardhmen. Për më tepër, jemi njoftuar edhe më shumë me të ardhmen e Tobit e Kejt.

Por, ta nisim me të kaluarën, aty ku ende kemi Xhekun. Sezoni i katërt nisi me zanafillën e lidhjes së tij me Bekan, dhe takimin me prindërit e saj. Dhe nga aty, vazhduam të admirojmë edhe më shumë karakterin e tij perfekt.

Nga Xhek, kalojmë tek Randalli për të cilin ky sezon ishte një tentim adaptimi me jetën dhe punën e tij të re. Ende nuk mund të heq frikën që çifti më i përsosur në këtë seri, me karakterin më të mirë në seri – Beth, s’do të mbesin çift për shumë gjatë.

Beth ka mbetur e vetme në pozitën e parë falë zhvillimit të karakterit të Tobit këtë sezon, i cili ka devijuar nga përsosmëria e tij. E kuptoj vendimin e skenaristëve, trajtimi i temës së prindërve të një fëmije me të meta ndijore, si Xhek Xhunior, ka bërë kurban Tobin e vjetër!

Gjithçka që ndodhte me Kejt, sidomos i dashuri i saj i parë, këtë sezon prishnin nerva. Uroj të mos kemi punë më me të!

E si në çdo ngjarje të Pirsons, edhe në këtë recensim Kevin lihet anash dhe për fund. Është botë në vete, dhe zhvllimi i karakterit të tij gjatë këtij sezoni ngjashëm ishte botë në vete. Afrimi me xhaxhin e tij, lidhja me karakterin e Jennifer Morrison që duhej të ishte nëna e vërtetë e fëmijëve të Ted Mozbit, ishte ndër pjesët më të mira të këtij sezoni.

Na kanë mbetur së paku edhe dy sezone, dhe në këto dy sezone do të shohim fundin e Rebekës, diçka që do të na rrënojë edhe më shumë si shikues. Por, shpresoj që të jetë e vetmja pjesë e dhimbshme e ‘This Is Us’. Sidoqoftë, besoj që jemi me fat, sidomos për shëndetin tonë psikik e emocional, që kemi ‘This Is Us’ me neve këto vite. Është seria e përkryer që sjell një jetë familjare, të shtrirë nëpër gjenerata të ndryshme, në rrethana e procese shoqërore sfiduese për secilin nga të pranishmit, përfshirë në veçanti shëndetin mendor si një temë tabu në këto kohë moderne. Nota personale: 5/5

© 2023 Bllog Personal

Theme by Anders NorénUp ↑